طاقتشو ندارم

نمی دونم چرا وقتی از ایران میای بیرون دل نازکتر میشی. دیگه تحمل شنیدن اخبار بد از ایران رو ندارم. به محض شنیدن گرفتاری مردم یا دیدن یه عکس ناراحت کننده ، اشکم سرازیر میشه. نمی تونم درباره گرسنگی ، کمبود دارو، خشونت و هزار کوفت و زهرمار دیگه که داره سر مردمم میاد بشنوم و جلوی اشکامو بگیرم. خیلی سعی می کنم که بخودم بقبولونم که مردم یه جوری این مراحل رو می گذرونن، اما نمیشه. کاش می شد یکاری کرد. با حرف زدن مشکل این مردم حل نمیشه. خدایا...
بنظرم چیزی که باعث میشه مردم یه کشور شرایط پناهندگی رو داشته باشن فقط جنگ نیست، ... تو روخدا بزارین مردم من هم از اونجا فرار کنن...