چقدر کلمه "کشتن" این روزها راحت شده. حتی راحت تر از هجی کردن یک کلمه دو بخشی- "کش" "تن" -شاید زمان بیشتری بخواهد .
کاش می شد به همین راحتی از روزمرگی ها نوشت اما توی ذهنم همه چیز ایستاده ، روزمرگی نیست . فقط صدای فریاد است و گلوله ، که چه راحت به گوشت و پوست مردمم فرو می رود . انگار که زمان تنها برای "کشتن" پیش می رود.
و خدایا به من بگو کدام معلم ، به آنها آموخت که به چنین سرعتی این کلام را برای مردمم هجی کنند؟