مهاجرت مثل دوباره تولد شدنه. درست مثل یه بچه باید یه زبون جدید یه فرهنگ جدید
یادبگیری. مثل یه بچه هی زمین بخوری تا راه بیافتی. باید درس بخونی تا واسه
خودت کسی بشی. باید کارت رو از صفر شروع کنی...من عاشق همه این تجربه های
جدیدم. حس بدست اوردن تو شرایط سخت منو جوون میکنه.اما تو دوست من اگه می
خوای بچسبی به همون زبون، اگه از افتادن میترسی، اگه دیگه حوصله سر کلاس
رفتن نداری، اگه می خوای همیشه رییس باشی، از جات تکون نخور. اما اگه تو هر
سنی که هستی انرژیشو داری که دوباره مثل یه بچه کوچولو شروع کنی، مطمئن باش
از مهاجرت پشیمون نمی شی.یادت نره که بچه گذشته ای نداره که دائم یادش بیافته و
غصه شو بخوره، واسه همین فقط جلوشو میبینه. بچه هی توی ذهنش مقایسه نمیکنه
. در ضمن تو این امتیاز رو هم داری که محل تولد جدیدت رو خودت با تحقیق
انتخاب کردی.
۳ نظر:
چه پست خوبی نوشتی پر از انرزی بود....مرسی
موافقم ولی من همیشه میگم از زیر صفر باید شروع کنی. چون صفر اونجاست که زبون مادریت حرف میزنی ولی یه زبون دیگه میشه از زیر صفر. کسی که میاد اینجا خیلی وقتها یا به اون جایگاهی که از نظر شغلی داشتی نمیرسی یا اینکه باید خیلی تلاش کنی تا برسی ولی خوبیهایی هم اینجا داره که میتونه جبران اون مسائل را بکنه. فقط تحقیق کنید و بیاید اومدن یه بخش کوچکی از مهاجرت هست. بخش عمده اون بعد از اومدن هست. به هرحال برای همه مهاجران موفقیت آرزو می کنم.
درست گفتی!
ارسال یک نظر