خلاصه با همه خوبی ها و بدی های امارات حدود -6-5 ماهی طول کشید تا ما کار پیدا کردیم و ویزا گرفتیم. خونه اجاره کردیم ، ماشین خریدیم ، دوستای خوب پیدا کردیم و جونم براتون بگه که بالاخره جا افتادیم. بعدش تصمیم گرفتیم که برای رفتن به کانادا دست به کار بشیم. البته بدون گرفتن وکیل. چون می خواستیم حتی الامکان تو هزینه ها صرفه جویی کنیم. به هر حال تازه تشکیل زندگی داده بودیم و هنوز پس اندازی به اونصورت نداشتیم. یک ماه بعد از ازدواجمون اومده بودیم اینجا و همون یه ذره پس اندازی که داشتیم هم تو چند ماه بیکاری تقریبا داشت ته می کشید....
حرفو کوتاه کنم. بالاخره پولش جور شد.فرم درخواستو گرفتیم و پر کردیم. و فرستادیم لندن...
من واقعا صبرم خیلی کمه. هر روز منتظر بودم جواب برسه. هر روز قوانین جدید رو می خوندم... وای یه حرفایی از تغییر قانون مهاجرت بود... دعا دعا می کردم قانون تصویب نشه یا شامل حال ما نشه...
بالاخره بعد از 4 ماه جواب اومد... قانون جدید تصویب شده و شامل حال ما هم می شد... کسایی که از 27 فوریه 2008 به بعد فایلشون دریافت شده بود باید براساس قانون جدید مورد بررسی قرارمی گرفتن. .. نمی تونم بگم ما بدشانس بودیم با خوش شانس. چون هنوز هم تکلیفمون معلوم نیست. باید منتظر بمونیم تا لیست مشاغل مورد نیاز منتشر بشه.....
وای که چقدر از انتظار بدم میاد...
اما یه خوبی داره : توی این مدت انتظار هر روز سعی می کنم چیزای تازه از کانادا بدونم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر