مهاجرت مثل دوباره تولد شدنه. درست مثل یه بچه باید یه زبون جدید یه فرهنگ جدید
یادبگیری. مثل یه بچه هی زمین بخوری تا راه بیافتی. باید درس بخونی تا واسه
خودت کسی بشی. باید کارت رو از صفر شروع کنی...من عاشق همه این تجربه های
جدیدم. حس بدست اوردن تو شرایط سخت منو جوون میکنه.اما تو دوست من اگه می
خوای بچسبی به همون زبون، اگه از افتادن میترسی، اگه دیگه حوصله سر کلاس
رفتن نداری، اگه می خوای همیشه رییس باشی، از جات تکون نخور. اما اگه تو هر
سنی که هستی انرژیشو داری که دوباره مثل یه بچه کوچولو شروع کنی، مطمئن باش
از مهاجرت پشیمون نمی شی.یادت نره که بچه گذشته ای نداره که دائم یادش بیافته و
غصه شو بخوره، واسه همین فقط جلوشو میبینه. بچه هی توی ذهنش مقایسه نمیکنه
. در ضمن تو این امتیاز رو هم داری که محل تولد جدیدت رو خودت با تحقیق
انتخاب کردی.